tekenschool

toen ik klein was, was er natuurlijk een moment dat ik naar de tekenschool ging. Maar ik was er niet zo lang want ik deed het echt niet graag. 
Ik herinner me nog onze eerste opdracht toen. We moesten een naambordje maken voor onszelf in de vorm van een dier. Maakte ik nog wel een zeemeermin zeker.. Wat natuurlijk niet goed was.. Al vond ik dat ik toch half gelijk had..
Later in de het zesde middelbaar, toen ik zeker wist dat iets in de kunsten wou gaan doen voor mijn latere studies. Ging ik opnieuw (deze keer een volledig jaar) naar de tekenschool. Dit alles was natuurlijk met het oog op de ingangsexamens die ik ging moeten doen en ik toch tenminste ietofwat kon waarnemingstekenen… Toch was het ditmaal een fijn jaar en heb ik er veel bijgeleerd.

Altijd camera bij

In de middelbare school heb ik eens een leerkracht van Sint-Lucas geïnterviewd omtrent fotografie, Hub Kenens. 
Zij vertelde mij dat waar en waneer ook, ze altijd een mini digitaal cameraatje bij haar had.
Dit heb ik altijd onthouden en ik probeer me daar sindsdien zo veel mogelijk aan te houden. 
Je weet maar nooit wat er op je weg passeert.. Waar je niet op voorbereid bent, zijn meestal de leukste dingen.

tekenen

volgens mij heb ik, als ik zo terug denk, bijna elke dag van het jaar getekend als ik kleuter was.
Dit was naast het spelen met mijn poppen en me verkleden, echt een van mijn favoriete bezigheden.
het was zelfs zo erg dat mijn tekening af en toe voorliep van mijn blad, via de tafel, op de muur.

gnigni… “dat was ik niet hoor!” “mag ik een koek?”

bierviltjeskunst

Vaak ging ik met mama en papa gaan eten op restaurant.
“Spaghetti met friet” (want ik kon nooit kiezen)
In plaats van vervelend te doen en te roepen en glazen om ver te gooien, zaten ik en mijn zus altijd rustig te tekenen op ons servieten, bierviltjes en onderleggers. (alweer deed ik natuurlijk heel veel mijn zus na op vlak van thema’s)

Elise wint voor de eerste keer geld

In het derde leerjaar heb ik mijn eerste prijs gewonnen. En trots dat ik was! 1000 frank op mijn spaarboek! en een mooie trofee op het bureau van de juffrouw in de klas. 
Voor zover in nog weet moest ik een logo ontwerpen voor een multiculturele school. Ik had toen zoiets stereotiep gedaan als kindjes die rond een wereldbol dansten. Maar: Toch een beetje gewonnen! (het was de volwassenen publieksprijs)  
Het grappige aan dit verhaal is dat in klas B er ook een verstaete zat. Lena. En: Lena had ook gewonnen! (de publieksprijs van de kinderen)
Iedereen vroeg dan  “zijn jullie familie?”. Neeen zeiden wij dan. 
Een paar jaar later in het 2de middelbaar, zaten ik en lena in dezelfde klas. Weer de zelfde vraag: Zijn jullie famillie? “neen”
Tot ik naar een familiefeest ging van mijn Opa zijn tachtigste verjaardag. Daar was de vrouw van mijn opa’s broer ook. Zij had een boek mee met familiefoto’s. En daar stond lena in! “he!” riep ik, “dat is lena! die zit in mijn klas!” 
Lena was dus toch familie van mij, welliswaar de dochter van de neef van mijn papa.
Zo zie je maar, kunstig bezig zijn zit toch een beetje in de familie, en het komt soms van een erg onverwachte hoek.
Sindsdien zijn we niet meer alleen best friends forever maar ook achternichten.

opa

Mijn opa was vroeger slager. En nu nog nog steeds een gigantisch goede chefkok. 
Elke zomer gaan ik, zus en mijn nichtjes een weekend op ‘kookkamp’. Daar leren we de meest diverse dingen maken. 
Maar een van de belangrijkste dingen die ik heb geleerd is het presenteren van het eten. 
Alles moet perfect op zijn plaats op het bord liggen, de tafel met de meetlat gezet, geen vingers meer op de rand van het bord. Alles moet er lekker en aantrekkelijk uitzien. 
Dit trek ik door naar alles. Presentatie van je werk is belangrijk. Je moet altijd goed voorkomen. Waar en waneer ook.

ERASMUS PLYMOUTH

CHEERS!

1bloem= 100 zaagjes

Ik kwam vandaag mijn origami-bloemen tegen die ik heb gemaakt voor mijn vorig schoolproject. 
Ik dacht wat moet ik hier nu toch mee doen? Ik kan toch niet alles houden en er zijn er zo veel..
Toen moest ik terug denken aan de tijd dat ik met mamie en papie en zus naar het strand ging. Daar zocht ik uren aan een stuk schelpjes. Zaagjes moesten het zijn. En dan ging ik samen met zus papieren bloemen “kopen” die een andere familie op het strand tentoon had gesteld. 
Daarna ben ik zelf ook bloemen gaan maken: klaprozen, zonnebloemen, tulpen,…
En trots dat ik was als ik er 1 kon verkopen.

outside on the floor

I’m now sitting on the floor in front of the door. I was so stupid to forget my key this morning
So what can you do better in the time that you are waiting for your mom? BLOGGING! 
And yes I can go on the internet outside! ssst..
The internet is one of the things that have influenced me a lot. It opened a lot of doors for me. Not only to search more info about things you want to know, but also to discover new things.  
I like to visit websites and look at pictures about the most different themes.
In my highschool I studied Human Science. We could take part of many different projects. One of them was photography. It was a project that I had chosen. 
This was my fist one of my first steps in to the photography. Henri Cartier Bresson, Stephan Vanfleteren and Anton Corbijn became big examples for me.
I started to make analog photos by myself. After that i could do a workshop in Sint Lucas to develop my pictures. It was so exiting.
It  was, next to my lessons ‘drawing’ in school and my drawings at home, the first time that is was really busy with producing art in another way than drawing. It made me look in another way to the world around me.
Now I’m still very interested in the world of photography. Again and again, I’m amazed by the story’s that people can tell with their pictures and  the way they photographed their theme. The light, the colours, the composition. They are a great inspiration for me.

Marc de Bel

The fantasie story’s are great! I also loved the books from the ‘topreeks’ who were mostly illustrated by the super artist Jan Bosschaert.